بررسی مشکلات مددجویان و مددکاران بهزیستی | ارائه خدمات با حفظ کرامت به افراد دارای معلولیت

سازمان هایی که به صورت مستقیم با شهروندان در ارتباط هستند همیشه با معضل رابطه بین کارمند و ارباب رجوع روبه رو بوده اند حال اگر این سازمان ها خدمات خاصی ارائه دهند این مشکلات بیشتر می شود.

به گزارش وبسایت مددکاری اجتماعی ۲۰۱۵ به نقل از اعتدال: سازمان هایی که به صورت مستقیم با شهروندان در ارتباط هستند همیشه با معضل رابطه بین کارمند و ارباب رجوع روبه رو بوده اند حال اگر این سازمان ها  خدمات خاصی ارائه دهند  این مشکلات بیشتر می شود. سازمان بهزیستی یکی از این سازمان هاست که میلیون ها مددجو  با زیر مجموعه های گسترده اش در ارتباط هستند. ارتباطی که برای مراجعه کنندگان به این سازمان همیشه رضایت بخش نیست به همین بهانه و در پی تماس های متعدد خوانندگان دارای معلولیت و شکایت آنها از برخورد نامناسب مددکاران سازمان بهزیستی به واکاوی این موضوع پرداختیم.
بهزیستی چشم امید ماست
خانم مقدم، نابینایی تهرانی است که از نحوه رفتار مددکارش رضایت ندارد و معتقد است مشکل اکثر افراد معلول برخورد مددکاران است! او می گوید: «وقتی به مددکار مراجعه می کنیم همانند یک فرد محتاج و مستحق با ما برخورد می کنند و با عصبانیت می پرسند برای چی اومدی؟!»
آقای مهدیلو مددجوی دیگری است که می گوید: «چندین سال است که در سازمان بهزیستی پرونده تشکیل داده ام اما هنگامی که برای دریافت فرم جهت کارت هوشمند معلولان اقدام کردم به من  گفتند  پرونده ات گم شده  و باید دوباره برای تشکیل پرونده اقدام کنی. » البته معلولان دیگری هم با این دست مشکلات مواجه هستند اما دراینجا به دلیل طولانی شدن گزارش از ذکر موردی آن خودداری کردیم.
یک مددکار و ۸۰۰ پرونده
صحبت های مددجویان و شنیدن مشکلاتشان ما را بر آن داشت تا صحبت های طرف دیگر داستان یعنی مددکاران سازمان بهزیستی را هم بشنویم در همین رابطه با  فرزانه نیکرو که بیش از ۲۱ سال است در بهزیستی استان تهران به شغل مددکاری مشغول است و دارای مدرک کارشناسی مددکاریست به گفت وگو پرداختیم. فرزانه هم مثل مددجویان معلول دل پردردی داشت و از مشکلات و سختی های مددکاران گفت:« در مراکز دولتی بهزیستی استان تهران به دلیل کمبود نیروی متخصص به هر مددکار تقریباً ۸۰۰ پرونده اختصاص داده اند تصور کنید ۸۰۰ پرونده که مربوط به ۸۰۰ مددجوی دارای معلولیت های مختلف است را تنها یک مددکار باید بررسی کرده و  پوشش دهد!  نیکرو مددکاری را  نه یک شغل که یک عشق می داند و معتقد است  اگر مددکاری  به کارش علاقه نداشته باشد نمی تواند در این حرفه  دوام بیاورد.  چرا که یک مددکار هر روز  با و ضعیف ترین و پر مشکل ترین قشر مردم یعنی افراد دارای معلولیت در ارتباط است با افرادی که علاوه بر مشکلات متعدد جسمانی از مشکلات خانوادگی، اقتصادی و… نیز رنج می برند و مددکار  باید گوش شنوای مشکلات این افراد باشد. به اعتقاد این مددکار، مددکاری همانند شمشیری دو لبه است چرا که شنیدن مشکلات مددجویان فکر، روحیه و اعصاب مددکار را تحت تاثیر قرار می دهد و روی زندگی شخصی آنها نیز  خواسته یا ناخواسته اثر می گذارد.خانم نیکرو از سماجت بیش از اندازه مددجوها هم ناراضی است «یکی دیگر از مشکلات کار ما  رو به رو شدن با مددجویانی است که برای رسیدن به خواسته هایشان سماجت بسیار دارند و چون کاری از دست مددکار بر نمی آید آستانه صبرشان را از دست می دهند و به قولی از کوره در می روند. مددجوفکر می کند مددکار نمی خواهد برایش کاری انجام دهد و یا اینکه با او دشمنی دارد. مددجویان حق دارند و باید نیازهایشان را به ما انتقال دهند اما گاهی دست ما هم   برای ارائه خدمات بسته است و اعتبارات هم اندک!
تنها لحظه ای تصور کنید هر مددکار روزانه بیش از ۴۰ مددجو را  به صورت حضوری ملاقات می کند و پاسخگوی صدها تلفن از سوی این افراد است. سختی، فشار کار، سماجت مددجویان همه این امور دست به دست می دهند و صبر مددکار لبریز می شود و ممکن  است برخورد نامناسبی داشته باشد.»
این مددکار قدیمی در پایان با بیان این که یکی از علل مشکلات  متعدد متناسب نبودن  تعداد مددکاران و مددجویان است و اگر به تعداد مددجویان مددکار باشد این برخوردها صورت نخواهد گرفت می گوید: به عنوان مددکار تمام تلاشم را برای رفع مشکلات مددجویانم  و رسیدن به خواسته هایشان انجام می دهم اما از آنها می خواهم اگر به خواسته هایشان نمی رسند مددکار را مقصر قلمداد نکنند چرا که گاهی دستمان برای رفع نیازهای آنها بسته است.»
مددجو خط قرمز سازمان بهزیستی است
بعد از شنیدن دغدغه های دو طرف ماجرا به سراغ  محمد رضا اسدی معاون توانبخشی بهزیستی استان تهران رفته و در خصوص وضعیت مددکاران و مشکلات مددجویان معلول در این رابطه  به گفت و گو با ایشان  پرداختیم.
وی در خصوص مشکلات پیش آمده می گوید:« با توجه به آمار بالای معلولان در استان تهران و مناطق اطرافش این مشکلات محدود قابل پیگیری و بررسی است. افرادی که با چنین مشکلاتی رو به رو شدند می توانند به دفتر معاونت توانبخشی استان تهران مراجعه کرده و مشکلاتشان را بیان کنند. من قول می دهم که شخصاً پیگیر این موضوعات خواهم شد، کارمندان بهزیستی برای مفقود شدن پرونده های مددجویان باید به من جواب بدهند و پرونده ها را پیدا کنند.»اسدی با بیان این که در دفتر من همیشه به روی مددجویان باز است و روزانه مراجعه کنندگان بسیاری با دفترم در تماس هستند و مشکلاتشان را مطرح می کنند، می گوید:  «یکی از وظایف ما در بخش توانبخشی رسیدگی به مشکلات خاص افراد دارای معلولیت  است. مددجویان معلول سازمان بهزیستی استان تهران  می توانند با تلفن ۸۸۷۸۹۳۳۳ تماس گرفته و مشکلاتشان را بیان کنند در صورت عدم برقراری ارتباط با دفتر توانبخشی می توانند مطالبشان را  نوشته و به شماره ۸۸۷۸۹۱۷۸ فکس کنند تا در اسرع وقت به آنها رسیدگی شود.»
وی با اشاره به برخورد ناشایست  برخی از مددکاران با  معلولان اظهار می دارد: «مددجویان بهترین منبع اطلاعاتی و چشم بیدار  مسئولان هستند و با مشاهده مشکلات باید آن را به گوش مدیران برسانند. افراد دارای معلولیت که برای رفتن به مراکزی که پرونده هایشان در آنجا قرار دارد مشکل دارند می تواند درخواست خود را برای معاونت توانبخشی استان تهران  ارسال کنند تا پرونده را به نزدیک ترین مرکز به محل کار یا سکونتشان انتقال دهیم. سازمان بهزیستی خدمات بسیاری به مددجویانش ارائه می دهد اگر چنین شکایت هایی حتی یک نفر، رسانه ای شود تمام عملکرد بهزیستی زیر سؤال می رود ما شکایت ها را مورد به مورد بررسی می کنیم تا عملکرد سازمانی با این وسعت خدمات  زیر سؤال نرود چرا که همه تلاش ما رضایت مندی مددجویان است.اسدی در پایان صحبت هایش با اشاره به انجام کمیسیون پزشکی برای دریافت کارت هوشمند معلولان می گوید: بسیاری از افراد دارای معلولیت بر این اعتقاند که چه نیازی به گذراندن این کمیسیون است در صورتی که ما معلول هستیم و تغییری در وضع جسمانیان ایجاد نشده است. اما این باور اشتباه است چرا که این کمیسیون از پزشکان متخصص تشکیل شده و با کدینگ بین المللی معلولیت افراد را  ارزیابی می کنند. »